Heinkel He112 to niemiecki mysliwiec o konstrukcji metalowej. Pierwszy prototyp oznaczony V1 oblatano 1 września 1935 roku. Jego budowę zakończono dwa dni wcześniej. Maszyna ta posiadała silnik Kestrel. Prototyp V2 był gotowy do prób już w listopadzie 1935 roku. W odróżnieniu od swojego poprzednika był on napędzany silnikiem Jumo 210C. Drugiego lutego 1936 roku maszyna ta uległa wypadkowi. Z racji potrzeby posiadania samolotu do programu wyboru myśliwca dla Luftwaffe wyremontowano go w przeciągu dwóch tygodni i już 16 lutego tego samego roku był on gotowy do lotów. Samolot ten utracono 15 kwietnia 196 roku, kiedy to rozbił się podczas oficjalnego pokazu dla dygnitarzy. Trzeci prototyp V3 (W.Nr 1292) zakończono budować już w styczniu 1936 roku. Jednakże pierwszy lot wykonał on dopiero rok później, bo 25 stycznia 1937. Posiadał inne niż poprzednicy uzbrojenie (3 x km 7,92 mm), oraz większą chłodnicę. Samolot ten utracono w katastrofie na przełomie marca i kwietnia 1937 r. podczas prób z silnikiem rakietowym. Prototyp V4 (W.Nr 1974) budowano w okresie 23.04.1936 - 10.06.1936. Do jego napędu użyto silnika Jumo 210Da. Nie posiadał on uzbrojenia, oraz posiadał trójłopatowe śmigło. Piąty prototyp V5 (W.Nr 1951) został określony jako wzorzec serii przedprodukcyjnej A-0. Od prototypu V4 odróżniało go dwułopatowe śmigło firmy Schwarz. Drugim egzemplarzem serii przedprodukcyjnej był prototyp V6. Posiadał śmigło trójłopatowe f-my Schwarz, a jako jednostkę napędową użyto w nim silnik Jumo 210C. Prototyp V7 użyty był jeszcze w konkursie myśliwca dla Luftwaffe. Był protoplastą wersji He 112B. Oblatany w październiku 1936 roku. Ósmy prototyp V8 (W.Nr 1954) był maszyną służącą do późniejszych testów w zakładach Heinkla. Napędzany był silnikiem Daimler Benz 600Aa. Prototyp V9 był pierwszym samolotem wersji B-0. Napędzał go silnik Jumo 210 Ea, wyposazony był dodatkowo w śmigło dwułopatowe Junkers-Hamilton. W serii B-0 wyprodukowano także prototypy V10 i V11. W Hiszpanii używano prototypów V6 (z działkiem 20 mm), w jednostce Versuch - JagdStaffel 88. Po kraksie prototypu V6 sprowadzono (już tylko w celach promocyjnych i marketingowych) prototyp V9. Latał na nim Harro Harder, przeważnie w lotach na niszczenie celów naziemnych. Japonia zakupiła prototypy V6 i V9. Z dostępnej mi literatury wiadomo, że na pewno zakupiony był prototyp V5 podczas wizyty delegacji Japonii w Niemczech. Natomiast później zamówiono 30 sztuk w wersji B1 (wywodzącej się z prototyu V9), z możliwością powiększenia zamówienia na 100 dalszych maszyn. Jednakże prawdopodobnie odebrano tylko dwie maszyny: prototyp V5 (na pewno) i prawdpodobnie V9. Obydwa samoloty oznaczono A7He1. Jednakże z powodu użycia w nim silnika rzędowego oraz słaba zwrotność w porównaniu z innymi samolotami japonskimi spowodowała że samoloty te użyto jedynie do celów treningowych.
Heinkel He112 je německá stíhačka s kovovou konstrukcí. První prototyp s označením V1 vzlétl 1. září 1935. Jeho stavba byla dokončena o dva dny dříve. Tento stroj byl vybaven motorem Kestrel. Prototyp V2 byl připraven k testování v listopadu 1935. Na rozdíl od svého předchůdce jej poháněl motor Jumo 210C. Dne 2. února 1936 měl tento stroj nehodu. Kvůli nutnosti mít letoun pro program výběru stíhaček Luftwaffe byl během dvou týdnů zrenovován a 16. února téhož roku byl připraven k letům. Letadlo se ztratilo 15. dubna 196, když havarovalo během oficiální show pro hodnostáře. Třetí prototyp V3 (W. No. 1292) byl dokončen v lednu 1936. První let však uskutečnil o rok později, 25. ledna 1937. Měl jinou výzbroj než jeho předchůdci (3 x 7,92 mm MG) a větší chladič. Letoun se ztratil při havárii na přelomu března a dubna 1937 při zkouškách s raketovým motorem. Prototyp V4 (W.Nr 1974) byl postaven mezi 23. dubnem 1936 a 10. červnem 1936. K jeho pohonu byl použit motor Jumo 210Da. Nemělo žádné zbraně. Pátý prototyp V5 (W. No. 1951) byl určen jako předloha pro předprodukční sérii A-0. Od prototypu V4 ho odlišovala dvoulistá vrtule Schwarz. Druhým exemplářem předprodukční série byl prototyp V6. Měl třílistou vrtuli Schwarz a jako pohonná jednotka byl použit motor Jumo 210C. Prototyp V7 byl stále používán ve stíhací soutěži pro Luftwaffe. Byl předkem verze He 112B. Poprvé vzlétl v říjnu 1936. Osmý prototyp V8 (W. No. 1954) byl stroj používaný pro pozdější testy v Heinkelových závodech. Byl poháněn motorem Daimler Benz 600Aa. Prototyp V9 byl prvním letounem verze B-0. Poháněl jej motor Jumo 210 Ea a byl navíc vybaven dvoulistou vrtulí Junkers-Hamilton. Prototypy V10 a V11 se vyráběly také v sérii B-0. Ve Španělsku se používaly prototypy V6 (s 20mm kanónem), v jednotce Versuch-JagdStaffel 88. Po havárii prototypu V6 byl dovezen prototyp V9 (pouze pro propagační a marketingové účely). Létaly na něm Harro Harder, většinou pozemní torpédoborce. Japonsko zakoupilo prototypy V6 a V9. Později bylo objednáno 30 kusů ve verzi B1 (odvozené od prototypu V9) s možností navýšení objednávky na dalších 100 strojů. Nicméně pravděpodobně byly vyzvednuty pouze dva stroje: prototyp V5 (pro jistotu) a možná V9. Oba letouny byly označeny A7He1. Kvůli použití řadového motoru v něm a špatné manévrovatelnosti ve srovnání s jinými japonskými letouny však tyto letouny sloužily pouze k výcvikovým účelům. Technické údaje (verze He-112B): délka: 9,22 m, rozpětí křídel: 9,09 m, výška: 3,82 m, maximální rychlost: 510 km/h, maximální dolet: 1150 km, maximální strop 9500 m, výzbroj: pevná-2 pušky 7,92 mm stroj MG17 děla a dva 20mm kanony MG FF.
Chyba v popisu? Nahlásit problém
Hodnocení našich zákazníků
...